[Fic Haikyuu] Night Sky (Kageyama x Hinata)

Title: Night Sky
Author: Yaoyuay
Fandom: Haikyuu
Pairing: Kageyama x Hinata
Rating: PG
Warning: Yaoi
 
 
 
 
“นายว่าชั้นจะกระโดดขึ้นไปถึงท้องฟ้าได้มั้ย คาเงยามะ”
 
 
“เจ้าเซ่อ คนจะกระโดดขึ้นไปแตะท้องฟ้าได้ยังไงหล่ะ”
 
พ่นลมหายใจ บ่นอุบอิบใส่คนที่นอนราบอยู่บนพื้นหญ้าข้างๆ สัปดาห์ที่ต้องฝึกหนักให้ทุกคนในชมรมมาค้างที่บ้านพักสำหรับเข้าค่ายเก็บตัวมาถึงอีกครั้ง และคนที่ตื่นเต้นเกิดเหตุที่เอาแต่กระโดดโลดเต้นส่งเสียงดัง และใส่พลังไปกับทุกการฝึกตลอดกลางวันก็มาอยู่ที่สนามด้านหลังบ้านพักตอนที่เขาเดินมาพอดี ร่างที่เหมือนจะไม่สูงนั้นนอนแผ่บนพื้นหญ้าอยู่ก่อนแล้ว
 
 
“แต่ชั้นบินได้”
 
 
“บินของแกมันก็กระโดดได้สูงเท่านั้นไม่ใช่รึไงห๊ะ!”
 
เปลี่ยนเป็นนั่งชันเข่า แล้วละสายตาจากแสงสว่างเล็กๆ บนฟ้าตอนกลางคืน หันกลับมาก้มหน้าตะหวาดใส่คนที่เหมือนกับวันนี้จะพูดไม่รู้เรื่องยิ่งกว่าทุกวัน
 
“เป็นอะไรของแกเนี่ย ฝึกหนักเกินไปรึไง”
 
 
ไม่มีเสียงตะเบ็งเถียงกลับมาเหมือนทุกที ฮินาตะยังคงนอนเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่อยู่สูงเหนือศีรษะของเขาสองคนขึ้นไป คงตั้งแต่ก่อนเขามาถึง ฮินาตะยังเอาแต่มองขึ้นไปสูง เกินกว่าที่แม้แต่สองแขนที่ชูจนสุดแล้วกระโดดให้สูงเท่าไหร่ก็เหมือนจะไกลเกินไป
 
ในเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมา เขาก็ไม่คิดจะพูดอะไรต่อ ใบหน้าที่สดใสเหมือนพระอาทิตย์ตอนกลางวันที่พอตกกลางคืน ความสดใสที่ส่องเป็นแสงสว่างก็เหมือนกับจะหายไปพร้อมกับความมืดที่กลายเป็นกลางคืน ใบหน้าที่เคยเห็นแต่ทำตาโตแล้วยิ้ม กลับมองนิ่งขึ้นไป อย่างที่แม้แต่ตอนพูดยังไม่กระพริบตา
 
 
เงียบจนได้ยินเสียงลมพัดมาจากเนินเขา ใบไม้ลู่ไปในอากาศที่เย็นชื้นของฤดูฝนให้กิ่งไม้เอนโอนไปตามทิศทางของลมที่เหมือนกับจะหอบเอาความเย็นมา เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดินที่ลอยมาพร้อมกับลมที่พัดผ่านหน้าเบาๆ ขณะที่กลิ่นชื้นของหญ้าก็เริ่มที่จะชัดเจนเมื่อวางมือลงไปข้างตัว สัมผัสลงบนความนุ่มของใบหญ้าที่เพิ่งตัดใหม่
 
เสียงเสียดสีของใบไม้ดังอยู่สักพักจนสงบพร้อมกับลมเย็นที่หยุดลง ความเงียบกลับมาอีกครั้งขณะที่คนข้างเขายังไม่พูดอะไรต่อ แอบเหลือบสายตาไปมองอีกครั้งก็ยังเห็นใบหน้านิ่งนั้นเงยมองแต่บนท้องฟ้าที่ไม่มีอะไรนอจากแสงสว่างเล็กๆ มากมาย ที่หากนับคงไม่ไหวของดวงดาวที่เหมือนกับจะมากมายเกินไป ที่พอได้กวาดตามองก็เหมือนจะลืมเวลา
 
 
“นายจะเซ็ตลูกให้ชั้นถึงบนท้องฟ้ามั้ย คาเงยามะ”
 
 
“นี่ชั้นถามจริงๆ เถอะ เป็นอะไรของแก”
 
ตัดสินใจจับหัวที่มีผมสีส้มบังคับให้หันมา ดวงตาสีใกล้เคียงกับผมนั้นถึงได้หันมามองหน้าเขาสักที
 
 
“ชั้นอยากเก่งขึ้น เก่งขึ้น เก่งขึ้น มากขึ้นไปอีก”
 
เสียงที่พูดจริงจังกว่าทุกครั้ง จริงจังยิ่งกว่าตอนที่ขอให้เซ็ตลูก
 
“เก่งกว่านาย เก่งกว่ามหาราชา เก่งกว่าทุกคนที่เก่งกว่าชั้น”
 
 
เป็นเสียงของลมพัดมาอีกครั้ง ผ่านกิ่งไม้ และใบไม้ เป็นเสียงเบาผ่านมาพร้อมกับความเงียบที่เกิดขึ้นเมื่อฮินาตะเงียบเสียงลง
 
 
“อือ”
 
ปล่อยมือที่เกือบจะกดลงบนผมสีส้มแรงเกินไปตอนบังคับให้หันมาออก แล้วปล่อยให้คนที่อยากมองท้องฟ้าได้หันกลับไปเงยหน้ามองอีกครั้ง
 
 
ลมเย็นพัดมาแรงกว่าเดิมหลังจากที่เหมือนกับจะหยุดลง แต่กลับเป็นลมที่หอบเอาความชื้นจนรู้สึกเย็นวาบที่แขนเมื่ออากาศตอนกลางคืนของฤดูฝนเริ่มเป็นลมเย็นที่พัดเอาหยดน้ำค้างมาพร้อมกับลมแรงที่พัดผ่านหน้า แล้วจุดประสงค์ที่เกือบจะลืมไปแล้วในที่แรกให้เขาเดินมาด้านหลังบ้านพักก็นึกขึ้นได้
 
 
“ฮินาตะ”
 
ยังคงไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างๆ ที่เหมือนกับคิดไปว่าถ้ากระโดดขึ้นแตะท้องฟ้าได้แล้วจะเก่ง
 
 
“สุขสันต์วันเกิด”
 
 
นั่นแหละ เร็วยิ่งกว่าลมที่อยู่ๆ ก็พัดมาแรงกว่าเดิมอีก หรือจะเป็นตอนที่ใบหญ้าส่งเสียงเสียดสีกันเมื่อคนที่จากอยู่ๆ นอนราบอยู่บนพื้นจะยันตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าตอนวิ่งหลบกำแพงบล็อค หรือกระโดดไปตบลูกเซ็ตตอนที่เล่นเร็ว ฮินาตะลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วกระตุกแขนเสื้อเขาจนเกือบยืด
 
 
“หา หา!!”
 
ยังดึงไม่เลิก แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากตรงแถวๆ ข้างหูอีก
 
“นายรู้ได้ยังไงน่ะคาเงยามะ นายรู้วันเกิดชั้นได้ยังไง”
 
 
จะดีมากถ้าฮินาตะจะกลับไปนอนเฉยแบบเมื่อกี้แล้วไม่ได้ดึงแขนเสื้อเขา หรือจะพยายามยื่นหน้าเข้ามาหามากเกินไป หรือโถมตัวเข้ามา จนต้องทั้งเอนตัว และเอียงหน้าหนีไม่ให้ผมยุ่งๆ หรือบางทีก็เป็นจมูกที่เกือบจะชิดเข้ามาถูกแก้ม
 
“เออน่ะ รู้ก็แล้วกัน”
 
 
“โถ่ บอกสิคาเงยามะนายรู้ได้ยังไง”
 
คราวนี้เป็นเขย่าแขน แล้วพอเห็นว่าไม่ได้ผลเลยเปลี่ยนเป็นซุกหน้าลงกับต้นแขนเขาตรงที่เมื่อกี้ยังดึงเสื้อจนยืดอยู่ ไม่พอยังจะเอาหัวไถแล้วดันเหมือนลูกหมา
 
“บอกสิ—-”
 
 
“ไม่บอกเว้ย! ได้ยินมั้ยไม่บอก!!”
 
 
 

– E N D –

 
 
 

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x

 
สุขสันต์วันเกิดฮินาตะคุง ^////^
อยากลองเขียนให้ฮินาตะลองแสดงท่าทางนิ่งๆ เฉยๆ หรือพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาค่ะ
และก็อยากให้คาเงยามะได้รับฟัง เผื่อว่าจะได้เข้าใจในอีกด้านของกันและกันมากขึ้น
คิดว่าคนที่กระโดดสูงอย่างฮินาตะคงจะอยากกระโดดขึ้นไปถึงท้องฟ้าบ้างหล่ะเนอะ
 
ตอนแรกอยากจะให้คาเงะทำอะไรที่โรแมนติกค่ะ
ไหนๆ ก็มานั่งด้วยกันสองคนในบรรยากาศตอนกลางคืนแล้ว
แต่กลายเป็นว่าสุดท้ายก็มานั่งข้างกันเฉยๆ โถ่! แล้วก็ไม่ยอมบอกอีกว่ารู้วันเกิดเขาได้ยังไงนะ!!